Madrid,Toledo,Barcelona

Kurban Bayramini Madrid, Toledo ve Barcelona'da gecirdim. Madrid guzel, tipik bir Avrupa sehri. Baskent oldugu icin ciddi ve resmi. Deniz yok ama Madrid'de. Ben bir Ege kiziyim, denizi cok severim. Madrid'e ayirdigimiz uc gunden birini yarim saatlik mesafede olan Toledo'da gecirdik. Toledo, Don Kisot ve kiliclariyla meshur. Sokaklari tarihle dolu, daracik sokaklarin en kuytu koselerindeki nefes kesen evler, Toledo'nun katedrali, sarayi... Hepsi gorulmeye deger. Toledo'ya gitmek bir nevi zaman tunelinde yolculuk gibi. Ispanya'daki dorduncu gunumuzde Madrid'den trenle Barcelona'ya gectik. Trenden denizi gorunce, icimi bir ferahlik kapladi. Barcelona'ya ayak basinca bambaska bir atmosfere sahip oldugunu anlamamak mumkun degil. Madrid'in buz gibi havasini birakip sicacik gunesiyle icimizi isitan Barcelona cok hos karsiladi bizi. Barcelona'nin en canli caddelerinden biri olan Ramblas Caddesinde bulunan otelimize yerlestikten sonra, bu dillere destan sehri kesfetmeye koyulduk. Nedir bu Barcelona, herkesin agizinda, sarkilarda, filmlerde? Barcelona, sokaklarindan sanat fiskiran guzel sehir. Ramblas'in canliligi, ara sokaklarin sicakligi ve tabii ki denizi. Gunes olmasa bile insanin icini isitacak guzellikte Barcelona. Barcelona'daki ikinci gunumuzde denize sirtimizi vererek yuruduk. Gaudi'nin "Casa Batlló"su, Barcelona'nin buyusunun daha yeni basladiginin habercisiydi. Daha once bir binaya bu kadar sevgi gosterdigimi hatirlamiyorum, ama buna bir "bina" demek dogru mu onu da bilmiyorum. Bir saheser diyebiliriz. Gaudi hayallerinin pesinden giden fantastik bir mimar. Barcelona'nin sokaklarini buyusuyle

donatmis. Kisacasi Gaudi, Barcelona'nin zaten var olan guzelligine daha da guzellik katmis, "saheserleriyle. " Gaudi'nin bitmemis kilisesi "Sagrada Familia"yi gormek icin bir saat kuyrukta bekledik. Ama iyi ki bekledik, yoksa cok sey kaciracaktik. Bitmemis, cunku Gaudi insaat devam ederken, bir tramvayin altinda kalarak vefat etmis. Kilisenin ici diger hic bir kiliseye benzemiyor. Duvarlari karmakarisik motiflerle suslemek yerine, bos birakmis. Camlari renkli yaparak, isik oyunuyla, inanilmaz bir renk ahengi yaratmis, icerisi sanki bir gokkusagi gibi. Insana inanilmaz huzur veriyor. Orada tum gun durabilirim. O gun biraz bogazim agriyordu, kilisenin verdigi huzur rahatsizligimi unutturdu. Gunun geri kalanini kumsalda gecirdik, sahili bisikletle gezdik. Ertesi gun Gaudi'nin "Park Guell"ine ve "Casa Milà"sina gittik. Her zamanki gibi Gaudinin buyusunu hissetmek mukemmeldi. Gaudi'den sonra gunu Barca'nin standinda gecirdik. Barca'yi hep cok sevmisimdir, muzesine gittikten sonra saygim ve sevgim artti. Mottolarinin(Mes Que Un Club) da dile getirdigi gibi, gercekten bir "klupten" fazlalar. Barca bir yasam tarzi. Muzeleri de takim kadar mukemmel. Stadda beni en cok etkileyen sey, minicik bir kilise vardi. "Inanmak", herhangi bir seye inanmak basariya giden yolda cok onemli. Yani Barca,bambaska bir kulup; asaletiyle, durusuyla ve basarilariyla "turunun ilk ornegi." Barcelona'daki son gunumuzde Olimpiyatlar icin yapilmis olan kasabaya gittik, kasabada Ispanya'nin her sehri bir bolumde yansitilmisti. Olimpiyat stadinin gectik ve oraya cok yakin olan Miró'nun muzesine gittik. Daha once Madrid'de gittigimiz muzede Picasso, Miró ve Dalí gibi sanat tarihine damgasini vurmus isimlerle sanata dalis yapmistik ama Miró'ya gitmek icimde bir "yaratma istegi" olusturdu. Miró'nun rengarenk ve surrealist sanatina asik oldum, kendi olusturdugu simgelerle ve sekillerle yarattigi mukemmel kompozisyonlar Miró'yu hayatima bir daha cikmayacak sekilde soktu. Sanirim artik en sevdigim ressam kim sorusuna dusunmeden cevap verebilecegim. En sevdigim mimara da cevabim hazir. En sevdigim sehirler sorusunun cevabina da Barcelona'yi ekleyebilirim. Madrid de cok guzel, Toledo da, ama benim icin Barcelona bir baska! 

Barcelona, credits to Ece Kutucular

Madrid, Credits to Ece Kutucular

Toledo, credits to Ece Kutucular