"Sessizlik de kabul edilebilir bazen
eğer yalnızlığın kardeşi değil,
sükunetin dostuysa."
Blog'umda uzun bir süredir sessizim. Ama aslında çok şey oluyor, çok güzel şeyler oluyor!
Canımdan bir parça, çocuğum gibi sanki, benden çıkan, benim "öz"ümün yansıması, mutluluğum, 2. kitabım, ilk şiir kitabım "Esinti"çıktı Kasım'ın başında!
"Aklıma esen kelimelerden şiirler" yazdım, paylaştım. Yazıdım, bekledim, şiirlerimi içime işledim, okudum, bekledim, topladım, derledim, ve paylaştım.
Yazmaya devam ediyorum. Çok çok güzel bir şey bu! Yazmak... Karşılıklı bir "uçuş" gibi, kelimeler bana eserek geliyorlar, şiirlerim de size "uçuyor" sanki.
önce süzülüyordum- güçsüzdüm. sonra uçmaya başladım- kendi kanatlarımla barıştım. sükunet'e sarıldım havadaki en nefes kesici anımda. Hep yazdım süzülürken, uçarken, "sükunet"teyken & Esinti doğdu.
"Esinti"me huzurunuzda bir "merhaba" demek istedim.
xx
Ece
